Op 1 mei 2012 kregen wij de sleutel van ons nieuw stulpje op de terp, oftewel we gingen op d'n hucht woanen.
Door verschillende omstandigheden had het even - lees: jaren - geduurd, de aanschaf van een vrijstaand woonobject in een landelijk gebied ... maar nu was het dan toch gelukt. En óok nog 18e eeuws. Wat wilden we nog meer? Niks. Zelfs geen reisje met de camper. Ja, die ouwe truck bedoel ik ...
Dus we deden op die ene mei de deur open en besloten meteen om nooit - nou ja, zeg nooit nooit - meer weg te gaan: al moeten we het bordes op kruipen, we blijven hier.
We sleepten een paar matrassen naar binnen en bleven die nacht meteen slapen.
We schilderden wat (niet veel), we zaten lekker in de tuin met een glaasje wijn en een hapje ...
en een paar dagen c.q. weken later volgden enkele vrachtwagens vol spullen.
Já, het kon erin. En wat er niet in kon - en wat echt niet door het trapgat ging kwam in de ruime schuur terecht.
Zwalking dinner
Toen alle dozen zo'n beetje waren uitgepakt en de belangrijkste klusjes gedaan, hadden wij eindelijk tijd voor onze omgeving: Bruchem-Oost.
Van ene makelaar Haze hadden wij al een en ander gehoord ...
walking dinner. Eh nee, Walk
-in Dinner. Of is het toch meer een
zwalking dinner ;-) Want wij hoorden dat burgers dan zwalkend over straat gingen vanwege den drank ...!?!?
Nou ja, wij hadden helemaal nog geen tijd voor zwalken. Onze Jack Snuffel Vlekkie begon met weglopen. En wij dus met gaten dichten in onze omheining.
Onze entree kán u dus niet zijn ontgaan...
Maar laat ik daar niet meer over uitwijden. Dat heeft de burgemeester al gedaan.
Warm welkom
Bruchem-Oost bleek een heel gezellige gemeente in een prachtige omgeving met zeer actieve, van het leven genietende burgers - met bovendien een ruim hart.
Allereerst was daar de zomerBBQ bij de familie Vos. Wij voelden ons meteen thuis. Een warm welkom was het.
Toen volgde onze house warming. Van onze medebugers mochten wij een stuk of 15 bijzondere
fossiele boomstammetjes ontvangen waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Deze sieren te zijner tijd onze open haard.
Tevens kregen wij enkele flesjes wijn waarvoor eveneens veel dank! Deze vullen inmiddels onze wijnkelder, dan wel hebben onze maag gevuld.
En tot slot mochten wij kort daarna alweer deelgenoot zijn van een prachtig feest op landgoed Groenhoeven ter ere van de verjaardag van één van onze inwoners. Waarna wij zwalkend ... eh nee hoor viel wel mee.
Om een kort verhaal lang te maken ;-) : dank jullie wel!
Wij hebben ons nog nooit zo snel ergens helemaal thuis gevoeld.
Plaatselijke taal en cultuur
En o ja, spreekt u mijn echtgenoot vooral aan in Bommels/Bruchem/Brabants dialect. Hij wil graag ingewijd worden in de plaatselijke taal - en cultuur.
Houdoe,
mede namens mijn echtegenoot, kinderen en andere huisgenoten,
Wilma